Rozdział 8

Violetta
Obudziłam się rano, dość wcześnie, choć to dziwne, bo z nerwów przespałam tylko jakieś 2 godziny. Zeszłam na śniadanie, zjadłam w kuchni , bo wszyscy jeszcze spali, była dopiero 7.14. Po zjedzeniu poszłam na górę do pokoju i włączyłam laptopa. Weszłam na pocztę, a tam 7 wiadomości od Leona!
"Czemu nie odbierasz? martwię się...zadzwoń. Tęsknie Leon."
Wszystkie inne były podobne, po patrzyłam na telefon.
-Rozładowany...super.-powiedziałam sama do siebie i rzuciłam nim na łóżko.
Zaczęłam pisać w pamiętniku, miałam jeszcze sporo czasu, podłączyłam telefon do ładowarki, przebrałam się i postanowiłam, ze jeśli mam jeszcze sporo czasu to pójdę pobiegać. Założyłam to;

Z domu wyszłam o 7.45 więc mam jeszcze sporo czasu, jak skończę biegać to zadzwonię do Leona. Biegłam przez park, troszkę przyśpieszyłam i biegłam teraz obok jakiegoś chłopaka, który się strasznie ślimaczył. Postanowiłam przyśpieszyć, ale odezwał się znajomy głos.

-Violetta?-zatrzymałam się, obróciłam i zobaczyłam Leona.-Co ty tu robisz?-spytał się zatrzymując.

-Biegam? A tak w ogóle to cześć.-powiedziałam i go pocałowałam w policzek.

-Cześć. Od kiedy ty biegasz?-spytał zdezorientowany Leon.

-Od dzisiaj.-powiedziałam uśmiechnięta.-A ty co się tak ślimaczysz?

-Ja? phhhh....nie ślimaczę się...-powiedział cały czerwony, ze zmęczenia. Popatrzyłam na niego i od razu pękł.-No dobra ślimaczę się, ale tylko dlatego, ze mam kolkę i biegam już długo. miałem małą przerwę i po prostu...wiesz kondycja, ale już jest mi lepiej. To co biegniesz?-nie czekając na odpowiedź ruszył dróżką, która była pusta. Biegliśmy parkiem, chodnikiem, ulicami.

-Zaprowadzę cię gdzieś gdzie się fajnie biega, chodź!-nagle skręcił w prawo, przebiegł pomiędzy krzakami, a ja zaraz za nim. Za tymi krzakami kryła się piękna polana.

-Wow! Tu jest...-przerwała.

-Przepięknie...-dokończył Leon. Usiedliśmy w cieniu pod drzewem, chociaż był już koniec listopada,to było wyjątkowo ciepło.

-I jak? Denerwujesz się?-spytał Leon.

-Nie...-odpowiedziałam sarkastycznie. Zaśmialiśmy się.-Nie no...spałam tylko 2 godziny, strasznie się denerwuję.- powiedziałam patrząc w dal.

-Pójdzie ci świetnie...-mówił Leon- W końcu masz fantastyczny głos, grać tez umiesz, a z tańcem pójdzie ci też fantastycznie....Violu? Czy chciałabyś...-przerwała moja  komórka. 

-Tata.-powiedziałam do Leona.

-Odbierz.-powiedział Leon, było widać, że był zdenerwowany. Odebrałam.

V; Tak? Co się stało?

G; Violu kochanie, gdzie ty jesteś?

V; Wyszłam pobiegać, coś się stało?

G;Tak, tzn, Nie! Po prostu martwiłem się o ciebie bo nie było cię w domu. Wracaj już, nie masz juz duzo czasu, do testu.

V; Dobrze, zaraz będę.

Rozłączyłąm się.

-Muszę już iść, za niedługo zaczynają się testy.

-Tak, ja tez juz muszę iśc.-powiedział Leon.-Odprowadzę cię, albo lepiej pobiegnijmy?

Bez zastanowienia zaczęłam biec, a Leon za mną, dogonił mnie, więc trochę zwolniłam. Biegliśmy i śmialiśmy się nie wiadomo z czego. Dobiegliśmy do mojego domu.

-No to ja już pójdę, spotkamy się w studiu. -przybliżył się i pocałował mnie w policzek, ale też w kącik ust. To było cudowne.

-Cześć. -powiedziałam i poszłam do domu. Zamykałam drzwi, kiedy  pojawił się tata.

-Violetta! Co ty sobie wyobrażasz? ledwo co wyszłaś ze szpitala!-mówił wkurzony tata.

-Tak wiem tato, ale nie zaprzeczysz, ze przyda mi się trochę świeżego powietrza, prawda?-spytałam i poszłam na górę do pokoju.

Umyłam się i przygotowałam do wyjścia. Zeszłam na dół do kuchni. 

-Cześć Angie! Gotowa, bo ja już tak. Strasznie się denerwuję!-przytuliłam się do niej.

-Violu, spokojnie, będzie dobrze. I tak jestem już gotowa, możemy iść, tylko weź torebkę.-pokazała na krzesło i wyszłyśmy, Doszłyśmy do studia, Angie poszłam do pokoju nauczycielskiego, a ja podeszłam do Fran, Cami i Maxiego.

-Cześć wam!-przytuliłam każdego po kolei.

-Cześć.-odpowiedzieli równo.-I jak się czujesz?-spytał Maxi.

-Dzięki, już dobrze.powiedziałam.

-Denerwujesz się?-spytała Cami.

-I to bardzo, nigdy się tak jeszcze nie denerwowałam!-powiedziałam trzepocząc całym ciałem. Nagle poczułam, że ktoś mnie obejmuję. Odwróciłam się i zobaczyłam Diego! Momentalnie zaczęłam się wyrywać,ale to nic nie dało. 

-Diego zostaw mnie!-krzyczałam, ale ona bardziej mnie ściskał. Maxi próbował go odciągnąć, ale to nic nie dało.Nagle obrócił mnie i przygniótł do szafek, teraz staliśmy przodem do siebie.

-Zostaw mnie! słyszałeś?!-krzyczałam.

-Zostaw ją!-krzyknął Leon, podbiegł do nas i walnął pięścią Dieg'a, tak, że ten się wywrócił. Chwycił mnie za rękę i poprowadził na korytarz w innej części studia.

-Nic ci nie jest?-spytał Leon, bylismy bardzo blisko siebie.

-Teraz juz nie...-powiedziałam i się przybliżyłam do niego, on zrobił to samo i pocałowałam go w usta. Odwzajemnił mój pocałunek. Oderwaliśmy się od siebie, wtedy zobaczyłam, ze wyszyscy sie na nas patrzą.

Z sali wyszedł Gregorio.

-Teraz następna grupa, poproszę 5 dziewczyn-mówił to tak jakby właśnie stracił cały majątek.

-Idź.-pogonił mnie Leon.-Powodzenia.-krzyknął kiedy znikałam za drzwiami.

Gregorio pokazał nam układ taneczny 2 razy, potem zatańczyłyśmy to wszystkie razem, potem osobno. Ja byłam druga, kiedy przyszła moja kolej strasznie się denerwowałam. Zatańczyłam i powiedzieli, ze juz mogę wyjść na korytarz i, ze za chwile będzie granie na dowolnym instrumencie.

Na korytarzu czekał Leon,Cami, Fran i Maxi. Dopytywali się oto jak poszło. Rozmawialiśmy i nagle z sali wyszedł Beto.

-Dzień dobry. Teraz odbędzie się test grania na instrumencie. Violu ty jako pierwsza, chodź.-uśmiechnął się do mnie miło, a ja w tym momencie byłam zestresowana. Weszłam do sali i zaczęłam grać na keybordzie. kiedy skończyłam powiedzieli żebym od razu zaśpiewała. Stanęłam przed mikrofonem, drzwi się otworzyły i stanął w nich Leon z resztą. Patrzyli jak śpiewam, rozkręciłam się i strach przeminął. Wszyscy zaczęli klaskać i jury nawet wstało.

-Dziękujemy ci Violetta, wyniki będą wywieszone o 15 na tablicy ogłoszeń.

-Dziękuję,do wiedzenia.-i wyszłam.

Rozmawiałam jeszcze z dziewczynami i poszłam z Leonem do Resto. Usiedliśmy przy stoliku.

-Violu, rano przerwał nam twój telefon, ale teraz...chcę cię o coś zapytać.-powiedział lekko speszony.

-Tak?-pociągnęłam bo byłam ciekawa co chcę.

-Bo wiesz jesteśmy ze sobą, a jeszcze w ogóle nie byliśmy na zadnej randce. Więc umówisz się ze mną na randkę?-spytał z mina niewinnego pieska.

-Hmmm...dobrze, umówię się z tobą .-powiedziałam z lekkim zaczerwienieniem.

-Na randkę?-spytał Leon.

-Na randkę.-potwierdziłam.

Rozmawialiśmy jeszcze tak długo i przyszła Cami i Maxi, powiedzieli, że Fran czeka na Marco, bo teraz egzaminy mają chłopcy. Dosiedli się do nas i rozmawialiśmy, była już 14.52 więc postanowiliśmy już pójść zobaczyć na wyniki. kiedy przekraczaliśmy próg studia, Pablo wywieszał wyniki. Wszyscy się zbiegli, niektórzy płakali, a inni skakali ze szczęścia. Wtedy poczułam niepokój.

-A co jeśli się nie dostanę?-obróciłam się przodem do Leona.

-Nic się nie stanie, bo wieżę, że się dostaniesz, a nawet jeśli to nic się nie stanie, spróbujesz w przyszłym roku.-Leon uśmiechnął się do mnie ciepło, podbiegł do nas Marco z Fran.

-I co sprawdzałaś Violu?-spytała Fran.

-Nie, jeszcze nie.-odpowiedziałam.

-Ja też nie.-odpowiedział Marco.

Miejsce przy tablicy ogłoszeń zrobiło się puste, już nikogo tam nie było.

-Idziemy?-spytał Marco, ja tylko pokiwałam twierdząco głową. Podeszliśmy, szukałam swojego nazwiska, a Marco swojego.

-Dostałem się!-zaczął krzyczeć Marco, podbiegła do niego Fran i go uściskała, chwilę potem podszedł do niego Leon i Maxi, uściskali go. Nagle wszyscy popatrzyli się na mnie i ja jeszcze raz spojrzałam na tablicę i zobaczyłam swoje nazwisko.

-Violu? Dostałaś się?-spytał Marco.

-Ja....

W następnym rozdziale;

Czy Violetta dostałą się do studia?

Jak pierwszy dzień w studio?

Nowe zajęcia i znajomości.

I jak podobało się? Komentujcie proszę,chcę wiedzieć co sądzicie ;D

Następny rozdział może już jutro ;D