Rozdział 4

Leon

Kiedy weszliśmy do Resto zobaczyłem, że parę stolików od nas siedzi Ludmi i Diego, od razu humor mi się spieprzył na maksa! 

-Leon? nic Ci nie jest? jakoś zbladłeś.....-powiedziała zmartwiona Vilu. Nie mogłem jej powiedzieć,że Ludmiła i ja jeszcze pare dni temu byliśmy razem i zerwałem z nią przez Violettę, bo się w niej zakochałem.

-Nie, nic mi nie jest.- zauważyłem,że Fran od razu się skapła o co chodzi, więc powiedziała na sucho do mnie "będzie dobrze" tylko ruszając wargami. 

-Leon jak tam Marco? podobno ma się zapisać na egzaminy do studia, to prawda?- Cami na szczęście mieniła temat.

-Tak, całymi dniami siedzi i ćwiczy. kiedy się spytałem czemu chcę się zapisać to powiedział, że się zakochał, ale nie powiedział w kim.-mówiłem z dziwną miną. 

-to ja pójdę zamówić soki, jakie chcecie?

-Truskawkowy.- powiedziała Fran.

-Dla mnie i Brodweya też.

-Pomarańczowy-mówiła Vilu uśmiechając się do mnie.

-Ja tak samo.-powiedziałem patrząc się na Vilu, a ona na mnie.

Parę stolików dalej.

Ludmiła

-Za chwilę nie wytrzymię!-krzyknełam po cichu do Diego.

-Spokojnie Ludmi, będziesz go miała z powrotem, a swoją drogą ta Violetta jest całkiem niezła.

-Diego! nie denerwuj mnie!-krzyczałam dalej po cichu.- Zaraz zobaczysz co zrobię!-wtedy wstałam i ruszyłam do ich stolika.

Violetta

Siedzieliśmy sobie czekając na soki, kiedy nagle zobaczyłam, że jakaś ładna blondynka siada przodem na kolana Leona i go całuję! Mocno się wkurzyłam! kiedy skończyła go całować obróciła się wzięła sok i udawając, ze się potyka wylała na mnie sok porzeczkowy. Wstałam i wybiegłam, nie dość,że ta dziewczyna całuję Leona, i on jej na to pozwala, to wylewa na mnie sok!

Leon

-Ludmiła co to było?!-wstałem wkurzony krzesła.

-No co? wiem, że tego chciałeś! Nie zaprzeczaj!-mówiła z chytrym uśmieszkiem.

-Co proszę? Ja kocham Violettę! Nie ciebie! Zrozum wreszcie, że to koniec!-wzięła swoją torebkę i wyszła z baru. 

-Leon, nie wiem czy się przesłyszałem, ale czy ty powiedziałeś, że kochasz Vilu za nią nie pobiegłeś?-spytał Maxi trzymając komórkę w ręce i kręcąc to całe zdarzenie. Wtedy wybiegłem z Resto i się wróciłem po kamerę na wszelki wypadek.

-A to zabiorę na wszelki wypadek.-wyrwałem komórkę Maxi'emu i pobiegłem szukać Vilu. Po paru minutach zobaczyłem ją siedzącą na ławce w parku, płakała. Podszedłem do niej i usiadłem obok niej nic nie mówiąc.

-Idź sobie.-powiedziała Vilu obracając głowę w inną stronę.-Nie chcę z tobą rozmawiać. 

-Dobrze, pójdę sobie, ale najpierw daj mi coś powiedzieć. Proszę... Ludmiła to moja była dziewczyna, zerwałem z nią zaraz po tym jak....-wtedy urwałem.

-Jak co?-spytała wkurzona Violetta, nadal się na mnie nie patrzyła.

-Jak cię spotkałem.....Słuchaj Vilu od pierwszego razu kiedy cię zobaczyłem wiedziałem, że będziesz kimś wyjątkowym w moim życiu.-mówiłem coraz pewniej. Obróciła się w moją stronę i się lekko uśmiechnęła.- Vilu, bo ja się w tobie zakochałem. Wybacz mi proszę.-mówiłem błagalnym głosem.

-Więc dlaczego nic nie zrobiłeś jak Ludmiła cię całowała? Co?-powiedziała znowu zapłakanym głosem.

-Popatrz, Maxi zaczął kręcić tą całą sytuację.-pokazałem jej video., a ona się tylko do mnie przytuliła

-Przepraszam, nie wiedziałam.-powiedziała mi na ucho.

-Już dobrze, a teraz chodź do domu się przebrać.

Odprowadziłem Violettę pod same drzwi.

-Chcesz wejść? Olga upiekła ciasto...-spytała Viola z uśmiechem na twarzy.

-Dobrze, o ciasto mnie przekonało.-Weszliśmy do środka.

-Już jestem!-krzyknęła Violetta tak głośno, że prawie ogłuchłem.-chodźmy na górę, do pokoju, na szczęście taty nie ma w domu.-powiedziała ciągnąc mnie za rękę na górę.

-Siadaj, rozgość się, a ja się pójdę przebrać i za chwilę przyjdę.-wzięła ciuchy i poszła się przebrać.

Kiedy przyszła siedzieliśmy i oglądaliśmy Trzy metry nad niebem. Normalnie popłakaliśmy się na końcu, potem Violetta włączyła jeszcze jakiś film.

Violetta

Obudziłam się rano wtulona w tors Leona, przestraszyłam się, że tata może wpaść w złość i....

-O Jezu gdzie ja jestem, nie mówcie, że pomalowali mi ściany na różowo?! O Violetta!- Leon w koncu się pokapował, ze to nie jego pokój.-Która godzina?

-9.42.- popatrzyłam na komórkę

-O jeny! zaspałem do studia! - wstał szybko z łóżka, pocałował mnie w policzek

-Zadzwonię do ciebie później!- i poleciał. do studia.

Dzisiaj napisałam dość wcześnie, lecę oglądać , a wy pamiętajcie komentować! :)