Rozdział 47 - Ono się rusza.

-Cholera - odezwał się po chwili Leon i od razu wstał z krzesła - Musimy jechać do szpitala - szukał nerwowo czegoś po kieszeniach.
-Nie, nie trzeba - zaprotestowałam.
-Violetta, przestań. Leon ma racje - odezwała się Ludmiła.
-Nie trzeba nigdzie jechać - powiedziałam znowu.
-Nie gadaj, tylko chodź - powiedział Leon i wyciągnął kluczyki z kieszeni spodni.
-Przestań, nie trzeba nigdzie jechać - powiedziałam znowu.
-Nie dyskutuj, tylko chodź - niecierpliwił się.
-Leon ma racje, trzeba jechać do szpitala - odezwał się Will.
-Nigdzie nie trzeba jechać - powiedziałam i się zaśmiałam lekko.
-To nie jest śmieszne - odezwal się Federico - Mogą się pojawić jakieś problemy z dzieckiem, to dość duża ilość alkoholu.
-Nie musimy....-zaczęłam, ale mi przerwali.
-Ja poprowadzę, nic nie piłem - powiedział Leon.

-Okey, jadę z wami, a wy zostańcie - powiedział Will, do reszty.
-Też jadę - odezwała się Ludmi.
-Nie zostawię jej samej - odezwała się Fran
-Tak jak ja - powiedział Fede.
-Ludzie! - podniosłam trochę głos - Nigdzie nie jedziecie, tak samo jak ja. Nie napiłam się żadnego alkoholu - popatrzyli na mnie dziwnie - Napiłam się ze swojej szklanki - podniosłam ją do góry - Szklanka Willa, stoi tam - wskazałam palcem - Nic się nie dzieje, ale dziękuję, że się tak troszczycie, chociaż, moglibyście mnie przynajmniej raz wysłuchać - oburzyłam się lekko.
-Na pewno? -spytała dla upewnienia Lu.
-Tak, a teraz siadajcie z powrotem i nie róbcie zamieszania - poleciałam i zrobili jak powiedziałam.
Chwilę, później kelnerzy zaczęli przynosić tace z jedzeniem.
Kolacja.
Wreszcie.
Ale jestem głodna.
Zjadłam chyba najbardziej nieapetyczną kolację, ze wszystkich. Ogórki, śledzie, trochę gulaszu, kompot, herbata, jakieś mięso, którego nazwy nie wymówię, bo nie potrafię i jeszcze parę kabanosów. Tom z Andresem się śmiali, że oni nawet nie mają takiego apetytu. Kiedy zjadłam była jeszcze chwila przerwy i kapela zaczęła grać. Przy stoliku zostało tylko parę osób, patrzyłam na tańczące pary.
-Idziemy tańczyć? - pochylił się nade mną Will.
-Wiesz, co? Muszę iść do ubikacji, a ty zaproś Lu albo Taylor - powiedziałam i wstałam z krzesła.
-Lu! - Will starał się przekrzyczeć muzykę, odwróciła się w jego stronę - Idziemy tańczyć? - zaczął pokazywać na "migi", ona się tylko zaśmiała, pokiwała głową i wstała z krzesła. Wyszłam z sali pełnej ludzi i skierowałam się w stronę ubikacji.Po chwili byłam z powrotem, minęłam się z Taylor, która wychodziła z sali i skierowałam się w stronę stolika.
-Zatańczy Pani ze mną? - podszedł do mnie tata Leny, miał na sobie teraz tylko lawendową koszulę, która miała parę rozpiętych guzików z góry, szare eleganckie spodnie. Włosów też nie miał za dużo, ale wyglądał elegancko, był trochę "większy" na brzuszku, ale wyglądał bardzo fajnie.
-Oczywiście - uśmiechnęłam sie do niego i zaczęliśmy tańczyć. Piosenka była trochę szybsza, ale dawałam rade. Zaraz pod koniec piosenki, melodia zamieniła się na "Jedzie pociąg z daleka" i wszyscy ustawili się w lokomotywę, poczułam jak ktoś mnie ciągnie w stronę długiej "kolejki" i po chwili moje ręce były na biodrach Fede. Wielki pociąg prowadziła Lena, a za nią Diego i po kolei goście.
Poczułam czyjeś duże i masywne ręce na swoich biodrach. Lokomotywa tak szybko biegła, że nie dałam rady się odwrócić. Po dość długiej piosence, wreszcie wszyscy się puścili i kapela zaczęła grać drugą piosenkę.
-Zatańczymy? - odwróciłam się, a za mną stał Federico, uśmiechnęłam się lekko.
- Dobrze- chwycił mnie w pasie, a ja swoją rękę dałam na jego ramię, drugie ręce złączyliśmy i zaczęliśmy się poruszać w rytm piosenki.
- Zmęczona? - spytał po chwili.
- Tak troszkę - odparłam z lekkim rozbawieniem.
- Który to miesiąc ? - spytał.
- Czwarty - odparłam i odkaszlnęłam
- To dziecko Leona, prawda? - spytał i spojrzał mi w oczy i czekał, aż odpowiem.
- To moje dziecko - odpowiedziałam i odwróciłam głowę w przeciwnym kierunku.
- Violu....-zaczął błagalnie, ale mu przerwałam.
- Nie Fede. Myślałam, że to będzie miły wieczór, ale już oczywiście razem z Leonem musieliście zacząć swoje gadki. - wściekłam się - Proszę nie psujmy tego dnia Diego i Lenie - powiedziałam i tańczyliśmy dalej.
- Dobrze - odpowiedział zmęczony.
Przetańczyliśmy jeszcze dwie piosenki, w dobrej atmosferze, potem zatańczyłam z Willem, Maxim, Andresem i zaczęły się zabawy.
Kobiety były ustawione w kółku, a mężczyźni w kółku, które nas otaczało. Kiedy była muzyka, szliśmy w jedną stronę, a mężczyźni w drugą, kiedy muzyka się zatrzymała, odwracaliśmy się za siebie i mieliśmy zatańczyć z mężczyzną, który stał za nami. Trafiłam na wujka Leny, później na sąsiada Diega, Maxiego i na Leona. Tańczyliśmy w ciszy, tylko czasem się coś odzywaliśmy.
-A teraz panowie, ucałują swoje partnerki w policzki...-zaczęła główna piosenkarka z kapeli, ale jej kolega, który gra na keybordzie, jej przerwał.
-Albo w usta - cała sala się zaśmiała.
-Albo w usta i odprowadzą je do swoich stolików. - Leon się nade mną nachylił i jego usta dotknęły mojego policzka, a wtedy poczułam jakby mi coś wywinęło kopyrtka w brzuchu.
- Wszystko w porządku? - spytał się Leon, a dopiero wtedy zauważyłam, że trzymam jego rękę.
-Tak, wszystko dobrze. Chyba - powiedziałam i się zastanawiałam co się stało.
- Dobrze - powiedział niepewnie i wtedy przeniósł swoją rękę na moją talię. Staliśmy za jednym, z filarów, z których nie widać stolika, a jest blisko wyjścia z sali. Zaczęliśmy iść.
Znowu.
Coś mi się poruszyło w brzuchu.
Ale w czwartym miesiącu, to chyba za wcześnie?
Dziecko jeszcze nie może chyba mnie "kopać"?
Prawda?
- Violetta? - znowu staliśmy, chwyciłam się za brzuch - Coś nie tak? -spojrzał na brzuch.
- Nie, wszystko w porządku - powiedziałam po chwili - Po prostu miałam takie dziwne uczucie, jakby dziecko się poruszyło - popatrzył na mnie dziwnie.
- Kiedy? Teraz? - spytał, chwycił moją rękę i pocałował w policzek, uśmiechnął się - Teraz też?
Tak, teraz też.
- Tak - powiedziałam i spojrzałam mu w oczy, miał iskierki w oczach i się uśmiechał.
- Teraz też ? -znowu mnie pocałował w policzek.
Znowu.
- Tak, znowu.
- Wtedy kiedy Cię dotykam lub całuję - powiedział i się we mnie wpatrywał - Violetta, powiedz mi prawdę....
..........................................
Trochę późno dodany :/ (chodzi mi tu i o godzinę i datę) :)
Coś z dzieckiem, ale co? Trochę za wcześnie, żeby się ruszało, chyba nie? ;>
Ale to się dowiecie, w następnym rozdziale :D
Z ankiety wynika, że udział w konkursie na OS, weźmie udział 9 osób :)
Trzymam Was za słowo :) Albo, żeby przynajmniej 4-5 osób przysłało swoje prace :)
Oczywiście, można jeszcze głosować, ankieta nie jest jeszcze zamknięta :)
Notkę co do konkursu, dodam w dniu zakończenia ankiety, czyli 15 października :) A pracę będzie można składać myślę, że tak do 5 listopada ;)
Ale to nie jest jeszcze pewne :)
Cały "regulamin" i zasady podam 15.10 ;)
Rozdział krótki, ale myślę przez weekend pojawi się kolejny :)
Myślę, że teraz rozdziały będą mniej więcej takiej długości :)
Dzisiaj trochę dużo dialogów, ale nie zawsze tak jest, to zależy od tego jaki mam humor :)
A dzisiaj jest kiepski, więc mało tekstu :/
Ale się rozpisałam :/
Całuski, Karola ;** xoxo
20 komentarzy = następny rozdział :)