Rozdział 1

      Krzyk taty, a następnie dreszcze przeszywające moje ciało, sprawiły, że ten dzień już należał do nie najlepszych. Wstrząsnąłem głową, pozbywając się kropelek wody z głowy i posłałem groźne spojrzenie ojcu, który stał nad moim łóżkiem z - już - pustym wiadrem. Uśmiechał się od ucha do ucha, a stara niebieska koszula w kratę odsłaniała jego klatkę piersiową.
Czterdziestoletnie fanki Leona Verdasa pewnie by się ucieszyły.
- Możesz zakryć ten bojler? - machnąłem ręką w jego stronę i zwlekłem się z łóżka do łazienki, przekręcając klucz. Oczywiście szedł za mną, bo jakby inaczej. Nie musiałem nawet spoglądać na jego minę, wiedząc że i tak wie o tym, że ma się czym pochwalić w tym wieku.
- Pięć minut i widzę cię na dole w warsztacie, sprzątającego pracownie - wcisnąłem szczoteczkę z pastą do buzi i spojrzałem w lustro posyłając samemu sobie zirytowane spojrzenie - Po obiedzie jedziemy do Marco, prosił żeby mu pomóc w remoncie pokoju dla Katniss - stukot na schodach, trzaśnięcie drzwiami i zostałem sam.
Fajnie, że zapytałeś, czy nie mam planów.

      Kończyłem jeść siódmą kromkę, gdy do pokoju wpadł wkurzony ojciec. Spojrzał na moje rozwalone ciało na całej kanapie, a następnie na Gotuj z sercem, który emitował właśnie kanał ósmy. Mężczyzna podniósł pilota ze stołu i przycisnął czerwony guzik, sprawiając, że ekran zgasł.
- Co robisz?! To była powtórka finału! Przez ciebie nie dowiem się, kto wygrał! - nadgryziona kanapka znalazła się na podłodze, przez co ojciec jeszcze bardziej poczerwieniał na twarzy.
- Jessica.
- Dzięki, kurde - prychnąłem.
- Miałeś za pięć minut być na dole - wskazał na drzwi wejściowe - Minęło pól godziny. Zbieraj się, jedziemy.
I znowu wyszedł.
- Co z tym facetem jest nie tak? - mruknąłem cicho do siebie.

- Jorge, mógłbyś mi pomóc wynieść szafkę do garażu? - Francessca stanęła w drzwiach i przyznam, że wygląda jak bombka świąteczna na choince. Chociaż ciąża i tak jej służy w pozytywnym znaczeniu.
Otrzepałem spodnie i ruszyłem za kobietą. Zeszliśmy na dół do kuchni i chwyciłem szafkę od spodu, sprawiając, że znalazła się w górze. Odwróciłem głowę w stronę Fran i ujrzałem jak trzyma bok szafki.
- Nie, nie, nie - odsunąłem się tak, że już trzymałem ją sam - Idziesz się położyć, ósmy miesiąc to nie przelewki - uśmiechnęła się do mnie i posłusznie ruszyła obok schodów w stronę sypialni.
- Jeśli jesteś głodny, to zrobiłam zapiekankę. Jest w piekarniku.
- Umieram z głodu...- ojciec zbiegł ze schodów, kierując się do łazienki.
- Jadłeś górę kanapek godzinę temu - burknął, na co Fran się zaśmiała.
- Kiedy wraca Katniss? - zapytałem, jakby od niechcenia, ale Fran i tak uśmiechnęła się szerzej.
- W poniedziałek wieczorem ma samolot z Waszyngtonu.
- Kiedy wraca z powrotem do Stanów? - podparłem szafkę na nodze, bo zaczynały mnie boleć ręce z ciężaru.
- Początkiem września - wskazała na szafkę - Idź to zanieś i zjedz zapiekankę.
- Tak jest!

      Zatrzasnąłem drzwi samochodu przyjaciela i wyciągnąłem telefon z kieszeni.
- To Ash - oznajmiłem brązowookiego, po mojej prawej i przesunąłem zieloną słuchawkę.
- Co jest?
- Gdzie jesteście? Impreza się skończy, zanim przyjedziecie - bełkot kumpla zagłuszała muzyka i pijackie krzyki nastolatków,
- Będziemy za dziesięć minut, muszę jeszcze się przebrać - przeszliśmy przez próg domu i rzuciłem chłopakowi kluczyki mojego land rovera, wbiegając po schodach na piętro do pokoju.
- Czyli za pół godziny, zrozumiałem - usłyszałem śmiech po drugiej stronie słuchawki.
- Jak będziesz mi zawracał głowę, to za pól godziny.
- Nawet gdybym tego nie robił, to minęło by tyle czasu a może nawet więcej.
- Więc widzimy się za pół godziny. 
Rzuciłem telefon na łóżko, wciągnąłem świeżą - bynajmniej tak mi się wydaje - białą koszulkę i jasne, przetarte spodnie. Opłukałem twarz i poprawiłem włosy. Zbiegłem na parter, gdzie Chris wyjadał mi połowę lodówki i oglądał wyścigi motocrossowe z moim ojcem.
- Gdzie się wybieracie? - zagadnął i wsadził garść chipsów do buzi, stale obserwując ekran telewizora.
- Na imprezę do Nowego Miasta - zabrałem kanapkę Chrisowi i wsadziłem całą do ust - Otworzyli tydzień temu - mówiłem z pełną buzią.
- Nie wracaj późno.
- Postaram się.
- I spróbuj nie wylądować znowu na okładkach gazet dla nastolatek - posłał mi groźne spojrzenie i wrócił do oglądania zawodów.
- Spróbuję - zaśmialiśmy się z Chrisem i chłopak mrugnął do mnie porozumiewawczo. Po zamknięciu drzwi frontowych, równo krzyknęliśmy: "Ale nic nie obiecuję, tatku."

komentujesz~motywujesz
zapraszam: https://www.wattpad.com/story/52742507-10-stopni-na-p%C3%B3%C5%82noc

Prolog (nowe opowiadanie)

      Wciskam sprzęgło, wbijam bieg, dodaję gazu i powoli...puszczam sprzęgło.

- Kurwa! - krzyczę i słyszę śmiech Chrisa zza pleców.

Każda próba odpalenia maszyny kończy się tylko na chęciach.

- Zejdź, podskocz kilka razy, rozluźnij się i jeszcze raz - wykonałem polecenie przyjaciela i usiadłem z powrotem na crossie - Tylko tym razem bez stresu...-wyszeptał i się cofnął kilka kroków w tył.

Wciskam sprzęgło, wbijam bieg, dodaję gazu i powoli...puszczam sprzęgło.

Zanim się orientuję, słyszę radosny krzyk chłopaka i czuję jak maszyna drży pod moim ciałem.

Chwilę napawam się przyjemnym uczuciem, od którego byłem odseparowany przez kilka miesięcy. Chcę ruszyć, jednak chłopak uderza mnie miedzy łopatkami i wskazuje szybko na bramę ogrodzenia, za którą widzę dobrze znany mi samochód. Chris sięga za mnie po kluczyki i maszyna cichnie.

Czuję niedosyt, jednak szybko schodzę z maszyny i wychodzimy z blondynem z warsztatu, po drodze biorąc skrzynkę z narzędziami. 

Samochód akurat kończy pokonywać długi podjazd pod dom i po chwili widzę ojca w garniturze.

- Cześć chłopaki - macha ręką i sięga do samochodu po teczkę na dokumenty.

- Dzień dobry Panie Verdas - kątem oka widzę jak chłopak chowa za plecami kask. Blondyn jest sporych rozmiarów, więc kasku nie da się zauważyć stojąc przed nim.

- Kupiłeś coś do jedzenia? - pytam i głaskam brzuch, a ojciec zaczyna się śmiać.

- Jest pełna lodówka synu - zamyka samochód.

- Już nie - wzruszam ramionami - Z Chrisem byliśmy głodni po basenie.

- Zobaczę czy coś jeszcze da się ugotować, a jak nie to zamówię pizzę. Coś naprawiacie? - pyta, wskazując na skrzynkę.

- W samochodzie Chrisa coś się zepsuło - szybko kłamię, na co mężczyzna kiwa głową. Pokonuje kamienistą drogę i przeskakuje kilka schodków, aż wreszcie znika za drzwiami posiadłości.

Oddychamy z ulgą.

- Kiedy wreszcie mu powiesz, że naprawiłeś motor?

- Wściekłby się, że w ogóle znowu wsiadłem na jakikolwiek pojazd po wypadku - otwieram warsztat i odkładam skrzynkę do szafy - Na razie dobrze będzie, jeśli się nie dowie.

eueueueueu

siemka 

ta, ta wracam na tego bloga :) 

kontynuacja Miłość nie zna granic o Violettcie i Leonie

tyle, że o Jorge, czyli ich synu 

mam nadzieje, że choć trochę cieszycie się jak ja

prolog jak nie prolog xd wgl mi się aż tak nie podoba

no ale jest;p

i będą miłostki, spokojnie, ale w swoim czasie :)))

Ktoś się mnie spodziewał? Podwojona siła i zapał wracają wraz ze mną. (edit.)

Witajcie Kochani!
Woah, dziwne uczucie pisac tu znowu...Nie było mnie tu rok i 5 dni.:p Tęskniłam. Wiem, że nawaliłam na drugim blogu...na 'Zbuntowanej...' Jednak pisze go na nowo na wattpadzie.:) Kilka poprawionych rzeczy, szczegolow, dialogow. Ogólnie wszystko, aby go choć trochę ulepszyć. Pomysł wciąż ten sam na niego :)
Do rzeczy!!! Nowe opowiadanie. Kompletnie coś nowego. Jeszcze tego nie robiłam i przyznam, ze pomysl na nowego bloga bardzo mi sie podoba.;) Egzaminy idą wielkimi krokami, sprawdziany, kartkowki, powtórzenia, szkole trzeba wybierać, i do tego bierzmowanie za miesiąc.:) Jednak od czego mam noce? Będę pisac na przerwach, w nocy pod kołdrą, na spotkaniach do bierzmo w kościele nawet! I postaram się Was nie zawieźć.:) Jeszcze nie wszystko mam dopracowane, jednak spontan wychodzi mi najlepiej. Nie moge wiele planowac, bo jestem osobą, która nie lubi się podporządkowywać i zawsze robię wiele nie przemyślając tego wcześniej. Ponieważ to moja mocna strona. To opowiadanie także w 75% było pisane, kiedy nie wiedzialam kompletnie co kto będzie robił dalej z bohaterów.
Nie piszę tu o nowym blogu, aby się wypromować. Piszę po to, bo wiem, że jest cząstka osób, które na pewno zajrzą.:)
Będzie to opowiadanie o czwórce przyjaciół, którzy po pewnym wydarzeniu będą sie starać wrócić do dawnej armosfery i relacji między nimi. Jednak wszystko się zmieni i juz nie będzie takie samo. Nie chcę na razie zdradzac wiele, jednak mogę powiedzieć, że będzie przyjaźń, zdrada, miłość, ból, szkoła średnia, pocieszenie, rewanż, seks. :D No i właśnie zdradziłam trochę wiele, jednak może to podsyci Wasz 'apetyt' i chętniej zajrzyjcie.;) Nie wiem, czy napiszę prolog, więc prolog lub pierwszy rozdział pojawi się w piątek wieczorem lub sobotę:)
Do zobaczenia, Karola
Link do nowego bloga: Niemożliwe staje się możliwe